Adam en Eva in het paradijs

Adam en Eva in het Paradijs

Nadat de hemel en de aarde voltooid waren, plantte God een tuin, een aards paradijs, waarin allerlei bomen stonden met kostelijke vruchten. In het midden plaatste Hij twee bijzondere bomen: de boom des levens en de boom van kennis van goed en kwaad.

Daarna bracht God alle dieren van de aarde bij Adam, opdat hij hun namen zou geven. Maar er werd voor Adam geen metgezel gevonden die bij hem paste. Toen sprak God: “Het is niet goed dat de mens alleen is; laten Wij een hulp maken die bij hem past.” God liet Adam in een diepe slaap vallen, nam een rib uit zijn zijde en vormde daaruit een vrouw. Toen Adam ontwaakte, bracht God haar tot hem, en hij noemde haar Eva, dat wil zeggen: moeder van alle levenden.

Behalve de zichtbare wereld schiep God ook een onzichtbare wereld: Zijn engelen. In het begin waren zij goed en volmaakt gelukkig. Sommigen echter werden door hoogmoed verblind en kwamen in opstand tegen God. Michaël en de getrouwe engelen vochten tegen hen, overwonnen hen en wierpen hen neer met hun aanvoerder Lucifer, die ook Satan wordt genoemd.

Satan, gevallen en afgunstig op het geluk van de mens, besloot hem tot ongehoorzaamheid te verleiden. Daartoe bediende hij zich van de slang.

Op een dag keek Eva naar de verboden boom, en de slang sprak tot haar en vroeg waarom zij niet van de vrucht at. Eva antwoordde dat God had verboden ervan te eten, anders zouden zij sterven. De slang zei sluw dat zij niet zouden sterven, maar dat hun ogen geopend zouden worden en zij als goden zouden zijn, kennende goed en kwaad.

Eva keek opnieuw; haar nieuwsgierigheid werd gewekt en de vrucht scheen haar begeerlijk. Zij plukte en at, en zij gaf ook aan Adam, die eveneens at. Zo bedreven zij de eerste zonde. Toen werden hun ogen geopend, en zij bemerkten dat zij naakt waren; zij hechtten vijgenbladeren samen en maakten lendenschorten. Toen zij het geluid van God in de tuin hoorden, verborgen zij zich tussen de bomen.